- excursio
- excursĭo, ōnis, f. [excurro], a running out or forth.I.Lit.A.In gen.:B.
status (oratoris) erectus et celsus: excursio moderata eaque rara,
a stepping forwards, Cic. Or. 18, 59; so,nec vultu nec manu nec excursionibus nimius,
Quint. 1, 11, 3:an intentione rei familiaris obeundae crebris excursionibus avocaris?
excursions, Plin. Ep. 1, 3, 2:longinquae aut breves,
Dig. 33, 1, 13 fin. —In partic., milit. t. t., a sally, onset, attack; an excursion, inroad, invasion:II.crebras ex oppido excursiones faciebant,
Caes. B. G. 2, 30, 1:copiae, quibus fines suos ab excursionibus hostium et latrociniis tueretur,
Cic. Deiot. 8, 22:equitatus,
id. de Imp. Pomp. 6, 16:via excursionibus barbarorum infesta,
id. Prov. Cons. 2, 4; cf.:oram maris infestam regiae naves excursionibus crebris faciebant,
Liv. 37, 14, 3; 30, 11, 6; 30, 8, 4; 37, 38, 9 al.—Trop.A.In gen.: relinquendae erunt vacuae tabellae, in quibus libera adiciendo sit excursio. free room or play for insertions, Quint. 10, 3, 32:B.ne qua ex ea narratione fiat excursio,
digression, id. 4, 2, 103.—In partic. (acc. to I. B.), outset, commencement of a speech:sed haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio,
Cic. Div. 2, 10, 26:prooemium, proxima huic narratio: propositio post hanc, vel ut quibusdam placuit, excursio,
Quint. 2, 13, 1.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.